Adieu Anduze

Een maand geleden werd het einde van de recessie afgekondigd en kreeg mijn vrouw prompt drie banen aangeboden. De eerste was in Toulouse: weliswaar in Frankrijk maar te ver van Anduze om dagelijks op-en-neer te reizen. Het salaris zou bovendien te laag zijn om twee woonplaatsen van te betalen. Een vriendin had het dus al snel over Toe-de-louse. De tweede potentiële werkgever zat in het Brabantse Best. Daar zou het salaris het dubbele zijn van dat in Toulouse. Maar Geliefde zou komen te wonen en werken in Nederland en dat wilde ze voor geen geld. Zij had een duidelijke voorkeur voor optie drie: een baan in Genève. Aangezien de stad een van de duurste van Europa is, boden de Zwitsers een salaris dat driemaal zo hoog was als dat in Toulouse.

Mijn persoonlijke voorkeur lag aanvankelijk bij Best. Ik zou er meer kans hebben op een baan, zou de kunstacademie in deeltijd kunnen doen en we zouden weer dicht bij vrienden en familie wonen. Bovenal ben ik dol op Nederland. Terwijl Geliefde de een na de andere sollicitatieronde glansrijk doorliep, spraken we lang en goed over wonen in Nederland versus wonen elders. Onze meningen bleven tegengesteld.

Mijn Franse vrienden begrepen mijn wens om terug te keren naar Nederland. Voor hun is het een tolerant land waar je marihuana mag gebruiken en openlijk homoseksueel kan zijn. Men is er gemoedelijk en mannen hoeven de deur niet voor vrouwen open te houden. Het polderlandschap is leuk en de steden liggen zo dicht bij elkaar dat je alle exposities en feesten kan bezoeken. En er zijn overal vestigingen van de HEMA met betaalbaar design in frisse kleuren. Het verontruste me een beetje dat Fransen dezelfde voordelen aan leven in Nederland zagen als ik, die er toch geboren en getogen is.

Tijdens een bezoek besefte ik dat ik, net als mijn Franse vrienden maar zonder marihuana, een toerist in Nederland ben. Ik ben er vijf jaar weg: ik weet niet wie er in Idols zit, ken de Toppers niet, heb nooit de Sugar Factory bezocht noch een LINDA opengeslagen. Ik ben erg gelukkig in Nederland geweest, maar herinner me ook hoe graag ik er weg wilde. Hoe snel zou dat gevoel terugkomen als ik weer in de Nederlandse sleur zou zitten en het verfrissende effect van de HEMA zou zijn uitgewerkt?

Ik heb Geliefde verteld dat ik me bij haar voorkeur voor de baan in Genève kon neerleggen. Enkele dagen later tekende ze het Zwitserse contract. Ik ben inmiddels in Genève geweest. De stad ligt schitterend aan het meer en boven het centrum torent de Mont Blanc uit. Er zijn tientallen musea en galerieën en de kunstacademie staat goed aangeschreven. Geliefde is begonnen aan haar nieuwe baan en aangezien werkgevers haar, na haar eerste werkdag, nooit meer kwijt willen, kan ik ervan uitgaan dat ik mijn koffers moet gaan pakken.

Ik vind het spannend mijn vrouw achterna te reizen naar een mij onbekende stad, ergens tussen Anduze en Amsterdam. Maar on ne découvre pas de terre nouvelle sans consentir à perdre de vue, d’abord et longtemps, tout rivage, schreef André Gide. Alleen door ermee in te stemmen om, voor mogelijk lange tijd, zicht op de wal te verliezen, ontdek je nieuw land.